Δεν θέλω να παίξω το ρόλο του γκρινιάρη, ούτε να μηδενίσω την προσπάθεια αυτή, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ανώφελο. Είναι αλήθεια πως ένα κολυμβητήριο σε ένα δήμο της έκτασης  και του πληθυσμού του Βύρωνα, χρειάζεται. Άλλωστε  μια τέτοια αθλητική υποδομή συζητείται και αποτελεί υπόσχεση πολλών (υποψηφίων και εν ενεργεία) δημάρχων εδώ και πολλά χρόνια. Αναρωτιέμαι όμως, αυτό που κατασκευάζεται είναι αυτό που χρειαζόμαστε;

Έχω την εντύπωση πως το έργο, που τελεί υπό κατασκευή, φτάνει στις μέρες μας με την αδράνεια της ταχύτητας του (λεφτά υπάρχουν) παρελθόντος.

Είναι ένα ακόμα μνημείο νεοπλουτισμού της… ισχυρής (και εν συνεχεία βιοκλιματικής) Ελλάδας και μιας πολιτικής λογικής που έχει στο κέντρο της την επικοινωνιακή προπαγάνδα των προεκλογικών έργων. Οι εποχές όμως άλλαξαν όπως και οι ανάγκες. Και ναι μεν για να κολυμπήσει κάποιος δεν πρέπει να έχει φάει πριν, αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση, να έχει τη δυνατότητα να φάει μετά!

Θέλω να πω, δηλαδή, μήπως είμαστε στη φάση που λέμε: «εδώ δεν έχουμε να φάμε και μας δίνουν ραπανάκια για την όρεξη»;

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτά τα εκατομμύρια, που θα κοστίζει το κολυμβητήριο, θα μπορούσαν να διατεθούν σε άλλες πιο άμεσες και επείγουσες ανάγκες. Δεν γνωρίζω αν τα χρήματα προέρχονται από «στοχευμένα» κοινοτικά κονδύλια, τα οποία μπορούν να διατεθούν μόνο εκεί, αλλά δε νομίζω ότι έγινε και καμιά προσπάθεια αναπροσαρμογής των πολιτικών του Δήμου, μετά την κοινωνική κατάρρευση.

Πολιτική αξιοποίησης υπάρχει;

Και πάμε τώρα στο πιο κρίσιμο. Στην «ταμπακιέρα» κατά την γλώσσα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Όταν ολοκληρωθεί το έργο και μετά την εντυπωσιακή –φαντάζομαι- τελετή των εγκαινίων, στην οποία ο απερχόμενος δήμαρχος και οι… συνοδοιπόροι του δημοτικοί παράγοντες, θα διαγκωνίζονται μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες και τα ανοιχτά μικρόφωνα, τι θα γίνει με το κολυμβητήριο; Πως θα αξιοποιηθεί;

 Αν αξιοποιηθεί βεβαίως. Γιατί υπάρχει και το (πιθανότερο) ενδεχόμενο -λόγω υψηλού κόστους συντήρησης- να μείνει κλειστό και να ρημάξει όπως ας πούμε και τα… φαραωνικά ολυμπιακά ακίνητα. Άλλωστε το κόψιμο της κορδέλας και τα αυτάρεσκα χαμόγελα προς τις κάμερες είναι ένα… άθλημα με μεγάλη παράδοση και υψηλές επιδόσεις τόσο στην Ελλάδα γενικότερα, όσο και στο Βύρωνα ειδικότερα.

Θα διαχειρίζεται, λοιπόν,  το κολυμβητήριο ο δήμος ή κάποιος άλλος; Και με ποια λογική; Ακολουθώντας μια ρεαλιστική  και συνετή (;) οικονομική πολιτική, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των καιρών, που θα δώσει τη δυνατότητα στους δημότες, και κυρίως στα παιδιά τους, να αθληθούν;

Μήπως θα δοθεί – και αυτό-  κατά τη συνήθη πρακτική, σε κάποιους ιδιωτικούς αθλητικούς συλλόγους, οι οποίοι θα το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, θα εισπράττουν υψηλό αντίτιμο για τη χρήση του από τους δημότες και στη συνέχεια δεν θα αποδίδουν φράγκο στο δήμο, ο οποίος όμως θα έχει την ευθύνη της συντήρησης του;

Θα μου πείτε όμως τι μας λες τώρα; Εδώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των εκλογών και συζητάς τι θα γίνει μετά;  Μετά θα πούμε εκείνο το γνωστό ανέκδοτό που λέει: Ε, εντάξει είπαμε και καμιά μαλ..ια για να περάσει η ώρα!

Γι’ αυτό λοιπόν, όπως λέει και ο ποιητής: The show must go on….    

ΥΓ Νομίζω ότι ο απερχόμενος δήμαρχος δεν ήταν εκείνος που είχε σταματήσει τις προσπάθειες ανέγερσης κολυμβητηρίου από την προηγούμενη δημοτική αρχή στα νταμάρια; Ή μήπως κάνω λάθος;