Για Τ.Σ.Δ.Α δήμου Βύρωνα (από την Ειρήνη Σκριβάνου)
Βρίσκομαι, λέει, σ' ένα σπήλαιο. Με δυσκολία διακρίνονται οι μορφές που αχνοφωτίζονται από δαυλούς. Στο κέντρο, πυρά. Γύρω της, οι εκλεγμένοι/ες της πόλης μας, με μαύρους νοτισμένους μανδύες, ψέλνουν ακατάληπτους ύμνους, έτοιμοι από καιρό να παραδώσουν στα δαιμόνια την ψυχή της παράταξης.
Ξάφνου, από τις θεοσκότεινες στοές, φτάνει στ' αυτιά μου αχός ξέφρενου καλπασμού και ξεπροβάλλουν καβαλάρηδες στα κατάλευκα. Με μακριά, χιονάτα μαλλιά και γενειάδες σοφίας αιώνων ν' ανεμίζουν, μ' ακονισμένα τα παμπάλαια ξίφη ρίχνονται στη μάχη ορκισμένοι να διαφυλάξουν τις αρχές, τις αξίες μας, άγρυπνοι φύλακες των ονείρων μας, οι γιοί του φωτός.
Στο πλευρό τους μάχονται θανατηφόρες ολόχρυσες γραφίδες που χαράζουν τον αέρα και ακατάπαυστα ουρλιαχτά από απύλωτα στόματα.
Το μαύρο μέτωπο καταρρέει. Η ψυχή μας πέμπει δοξαστικούς, ευχαριστήριους παιάνες.