Είναι τα πρόσωπα που παίζουν ρόλο; Και με ποια έννοια; Αν είναι γνωστοί και αναγνωρίσιμοι; Και από ποια δραστηριότητα τους; Είναι τα προγράμματα των παρατάξεων; Είναι οι αναφορές των παρατάξεων σε πολιτικούς χώρους;

Οι δημοτικές εκλογές του 2014 έχουν μερικά διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι προτάσσουν την ανεξαρτησία τους. Κανένας δεν θέλει, με εξαίρεση τους υποψήφιους της Αριστεράς, να συνδεθεί με τα κόμματα που κυβερνούν και κυβέρνησαν, παρότι πίσω τους δουλεύει όλο το σύστημα με τους μηχανισμούς του: τα ρουσφέτια, οι εξυπηρετήσεις χρόνων, το γαργάλημα προς τους δημότες «καλό είναι να ξέρεις προσωπικά τον Δήμαρχο» και να σου έχει τάξει κ.ο.κ. Το ερώτημα προς τους δημότες, λοιπόν, είναι απλό: θα επιτρέψουν στους εαυτούς τους να ξεπουληθούν για μια ακόμη φορά; Θα κάνουν την ψήφο τους εμπόρευμα; Θα στείλουν στα αζήτητα τις πολιτικές που αδρανοποίησαν ανθρώπους και εκμαύλισαν συνειδήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια;

Μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι στην επικοινωνία μας με τους δημότες φαίνεται ότι αυτές οι πολιτικές δεν είναι πια το ίδιο ανεκτές. Είμαστε σίγουροι ότι θα εκφραστεί αυτό και στις κάλπες. Ήδη, όμως, αισθανόμαστε ήδη νικητές σε προγραμματικό επίπεδο. Και να εξηγήσουμε γιατί.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι λέξεις, κανένας υποψήφιος δεν είχε καταθέσει πρόγραμμα για την πόλη και και το όποιο όραμά του γι΄ αυτήν. Αντιθέτως, όλοι αναμασάνε τις προτάσεις που έχει καταθέσει η Αριστερά, και στον Βύρωνα, η Δημοτική Πρωτοβουλία «Στάση Βύρωνα». Αναγκάζονται να μιλούν για συμμετοχή των πολιτών, ιδέα που τους είναι εντελώς ξένη, καθώς δεν έχουν συνηθίσει ούτε να δίνουν λόγο στους δημότες, ούτε το πιστεύουν, ούτε το έχουν εφαρμόσει ποτέ. Οι πλειοψηφίες που δημιουργούσε τεχνητά ο Καλλικράτης στα δημοτικά συμβούλια έδιναν την αίσθηση ότι τους δημότες δεν τους έχουμε ανάγκη.

Απέναντι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο, λοιπόν, μέχρι σήμερα δεν ακούσαμε ούτε μία σοβαρή κριτική. Και όσες φορές οι δημότες κατέκλυσαν την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου για να συνομιλήσουν ίσοις όροις με την δημοτική αρχή, έλαβαν ως απάντηση χλεύη, αντιδημοκρατική συμπεριφορά και εχθρική στάση. Είναι σαφές ότι το κυρίαρχο αυτοδιοικητικό μοντέλο ούτε κατανοεί ούτε και επιθυμεί την συμμετοχή. Όμως οι εκφραστές τους έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να το εξαφανίσουν από τον προεκλογικό τους λόγο. Αυτό, λοιπόν, είναι μια πρώτη νίκη μας.

Επιπλέον, αισθανόμαστε ήδη νικητές γιατί όλοι αναγνωρίζουν, εντελώς όψιμα, ότι στην τεράστια ανθρωπιστική κρίση που ζούμε –και  ο Βύρωνας, ως συνοικία με χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα, έχει πληγεί ιδιαίτερα– χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη και στήριξη των ανθρώπων για να σταθούν όρθιοι. Το πρόβλημα είναι ότι οι αναφορές στην κοινωνική πολιτική από τους νεοφώτιστους της αλληλεγγύης δεν επαρκούν για να ανάψουν τα φώτα στα σπίτια με το κομμένο ηλεκτρικό, να γεμίσει το ψυγείο των πεινασμένων οικογενειών, να γραφτούν οι συνταγές και τα φάρμακα των ανασφάλιστων και ανέργων συμπολιτών μας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να μην ακολουθεί την πεπατημένη. Δεν μπορεί να σχεδιάζει δαπανηρά έργα βιτρίνας σε εποχές κρίσης. Αντίθετα, οφείλει και πρέπει να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης η απερχόμενη δημοτική αρχή, «κλαδιά» της οποίας διεκδικούν την συνέχιση του έργου της, δεν αντιλήφθηκαν αυτή την τεράστια αλλαγή στην ποιότητα ζωής των δημοτών και αρκέστηκαν σε ευχολόγια. Εκπόνησαν προγράμματα που δεν είχαν τον τρόπο να  υλοποιήσουν και έβαλαν μπροστά την Εκκλησία που ξέρει να εκτελεί φιλανθρωπικό έργο πολλά χρόνια τώρα. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι στο Βύρωνα έχουμε επιβάλει, μαζί με εκατοντάδες ενεργούς πολίτες, την δική μας ατζέντα σε όλους τους φιλόδοξους διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου.

Από τη θέση της δημοτικής αρχής πια, θα δουλέψουμε και θα συνδιαμορφώσουμε με τους δημότες  ένα σχέδιο για τον Βύρωνα που να κρατά όλες τις γενιές στην πόλη. Αυτό που απομένει είναι να ξεφύγει το μυαλό μας από τα στερεότυπα. Να φανταστούμε μια άλλη «εξουσία», που μπορεί να συνυπάρχει με τη φαντασία στην εξουσία.