Μια πρόσφατη περιπέτεια υγείας με έκανε να βγω και να περπατήσω τους δρόμους του Βύρωνα. Καμιά φορά χρειάζεται να πάθεις για να μάθεις. Όχι μόνο το μάθημά σου, αλλά και την πόλη στην οποία ζεις! Το καθημερινό περπάτημα είναι και ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψεις ό,τι σου διαφεύγει πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου.

Ο Βύρωνας, ευτυχώς, είναι ακόμη μια πόλη που μπορείς να την περπατήσεις. Η καθημερινή διαδρομή μου από την Αγία Σοφίας, ως το Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» και μετά από το Στάδιο του Υμηττού, μια ολόκληρη στροφή, με φέρνει σε ένα αθλητικό κέντρο, που συνδυάζεται ιδανικά με ένα κεντρικό σημείο αναφοράς στην καλοκαιρινή πολιτιστική Αθήνα.

Κι ο Βύρωνας, είναι αλήθεια, ότι διαθέτει όχι μία, αλλά αρκετές αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες από μια δημοτική αρχή, που πολιτεύεται για τους δημότες και όχι για το «θεαθήναι», μπορούν να χρησιμεύσουν σαν εφαλτήριο για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Ακόμη και στην εποχή της αβάσταχτης κρίσης. 

Πηγαίνοντας κάθε μέρα στο “πρότυπο αθλητικό κέντρο” Βύρωνα, όπως συμβαίνει σε κάθε άνθρωπο, που περπατάει ή τρέχει μόνος του, περνάνε διάφορες σκέψεις από το μυαλό. Τις σταχυολογώ:

Τι βλέπω: Ένα ωραίο τοπίο, με παράταιρους ... φοίνικες, αλλά και με φανερά τα σημάδια της εγκατάλειψης. Βεβαίως, η είσοδος ανακαινίστηκε πρόσφατα (πάλι καλά που γίνονται οι αυτοδιοικητικές εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια) αλλά τα μπάζα παραμένουν μέσα. Όπως και τα λιμνάζοντα ύδατα, στον χώρο του (κάτω) πάρκινγκ. Βλέπω, επίσης, τα εγκαταλελειμμένα «Άστρα» που σαν κατασκευή είναι κακής αισθητικής (τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου) και τα άδεια γήπεδα, που ανοίγουν από το απόγευμα και μετά. Η είσοδος προς τον Υμηττό είναι για ένα ακατανόητο λόγο κλειστή (υπάρχει πέρασμα, όχι όμως και ανοιχτή πόρτα). Λες και οι δυο χώροι δεν είναι συμβατοί, λες και κάποιος έχει πει «από δω εμείς, από εκεί εσείς»!

Τι θα ήθελα να δω: Διαμορφωμένους χώρους ξεκούρασης και αναψυχής, με μικρές παρεμβάσεις και διαδρομές για τους πεζοπόρους. Τους δημότες να αθλούνται το πρωί, με ανοιχτά γήπεδα και ανοιχτά προγράμματα γυμναστικής.  Τα «Άστρα» ανοιχτά, σαν πολυχώρος πολιτισμού (πολλά ζητάω ε;) και όλο τον χώρο συνδεδεμένο στην ίδια λογική και φιλοσοφία της εξυπηρέτησης του αθλούμενου δημότη. 

Τι θα μπορούσε να γίνει: Ο Βύρωνας έχει ένα καταξιωμένο φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι. Αλλά επειδή μιλάμε για τον ίδιο χώρο, θα μπορούσε να διεξαχθεί και μια παρόμοια διοργάνωση σε αθλητικό επίπεδο. Ένα αθλητικό φεστιβάλ, με τη συμμετοχή της νεολαίας της πόλης, ενδεχομένως και των γειτονικών δήμων, αν μιλάμε για συνδιοργάνωση και συνεκμετάλλευση (αλλά και αναδημιουργία) όλων των χώρων. 

Προφανώς, όλα αυτά δε μπορούν να γίνουν υπό μια δημοτική αρχή προσαρμοσμένη σε μνημονιακούς μηχανισμούς, χωρίς πρόθεση να αλλάξει το παραμικρό. Τη λύση θα δώσει ένας διαφορετικός Δήμος. Αποφασισμένος να εργαστεί για τους δημότες και τις δημότισσές του, αναπροσαρμόζοντας τους προϋπολογισμούς, αλλά και εξασφαλίζοντας την συμμετοχή όλων μας σε μια διαφορετική κοινωνία. Μια διαφορετική ζωή, αν προτιμάτε.

Το πρόγραμμα και οι αρχές της “Στάσης Βύρωνα” εγγυώνται την συνολική αλλαγή φιλοσοφίας. Η ενεργή συμμετοχή όλων των πολιτών είναι η βασική προϋπόθεση για να πετύχουμε!

*Ο Γιάννης Φιλέρης είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την “Στάση Βύρωνα”, αθλητικός συντάκτης στην εφημερίδα "ΦΩΣ των Σπορ" και μέλος της αρχισυντακτικής ομάδας της ιστοσελίδας Sport24.gr.