Σε ταράζουν οι κραυγές της πόλης.

Αφουγκράζεσαι τους πόθους, τη θλίψη, τα όνειρα, τη ματαίωση.

Προσπαθείς να ερμηνεύσεις τις σιωπές της.

Νοιώθεις περισσότερα απ' όσα ακούς και βλέπεις.

Και

Αποφασίζεις να τιμήσεις τη ζωή, συμμετέχεις.

Παλεύεις με ιδεοληψίες, πλαστά διλήμματα, φανταστικούς "δράκους" και "τέρατα", ακατάληπτες και ακατάληκτες φλυαρίες.

Επιμένεις γιατί ξέρεις πως δεν είσαι μόνος και σίγουρα δεν περισσεύεις.

Ειρήνη Σκριβάνου